Lustrumboek 2008-2013
DE VIERDE LUSTRUMPERIODE
2009-2013
2009
De WBBG opende het jaar 2009 met het traditionele – en druk bezochte – maal in de Poentjak. Willem en Walda van der Vlugt waren ervoor overgekomen uit Epe en zagen een bloeiende borrelgroep, die op dat moment 43 leden telde. Jack Sons spande zich al enige jaren in om de gemiddelde leeftijd omlaag te krijgen om te voorkomen dat het een borrelgroep van louter bejaarde mannen zou worden.Theo de By, Egbert Ottevanger, Ole van der Straaten, Jan Steenbakker, Anton-Jan Wouters, Bernt Hofstad en Floris Schutter lieten zien dat hij aardig in zijn streven leek te slagen.
Op 18 februari bezocht een substantieel deel van de leden met partner in de Groene Zaal een lezing over La Divina Comedia door Dante-kenner Louis Teunissen. Met een beamer lichtte de spreker zijn verhaal toe met een keur van afbeeldingen, die allen geïnspireerd waren op de Goddelijke Comedie. De lezing, onderbroken door een diner, werd een groot succes.
Ruim een maand later genoten de leden in de Commissarissenkamer hun jaarlijkse Heerendiner, in april gevolgd door de excursie. Met hun partner brachten zij een bezoek aan het hoofdkwartier van de Brandweer Haaglanden aan de Dedemsvaartweg. Na een welkomstwoord door de Commandant Brandweer en een uiteenzetting over brandveiligheid werden ze rondgeleid in de kazerne in Loosduinen. Daar vernamen ze welke rol de verschillende voertuigen hadden bij een echte brand en hoe de onderlinge communicatie dan verliep. Na een borrel vertrok het gezelschap naar restaurant Hollandaise aan de Thorbeckelaan voor het avondmaal.
Op de laatste woensdag van mei had Jack na de borrel een etentje geregeld in het Belgisch Biercafé Leopold aan het Plein. Hiermee sloot de WBBG het Plein-seizoen af. Op de terugweg naar de Sociëteit zakte Allard Gerretsen bij de hoek van het gebouw aan de Lange Houtstraat door zijn benen. Hij werd door Jack Sons, Ben Fanoy en Jan Klomp naar de portiersloge geholpen en uiteindelijk door Ben en zijn – opgetrommelde – echtgenote Lilian naar huis gebracht. Nog verontrustender was, dat Allard zich de volgende dag niets van het hele voorval herinnerde.
Bij het Zomerdiner in augustus was pater Dr. Sjaak de Boer, missionaris van Mill Hill en Witte-lid, onze gast. Hij vertelde over zijn ervaringen in Kenia en Brazilië. Tijdens zijn studie te Leuven was hij bevriend geraakt met Jorge Guil-lerme, de ex-echtgenoot van prinses Christina. Hij ging dan ook kort in op de voorbereidingen van hun oudste zoon, Bernardo, op zijn huwelijk, dat de pater in New York zou inzegenen.
Momenteel was hij belast met de zielzorg onder de katholieke expats in Den Haag. De aanwezigen vonden het een voortreffelijke avond. Ze waren zich er niet van bewust, dat er grote veranderingen op komst waren.
Na 10 ½ jaar deel te hebben uitgemaakt van het bestuur – waarvan 5 jaar als voorzitter – was Jack Sons moe. Naast zijn baan als docent aan enkele HBO-instituten had hij zich met hart en ziel ingezet voor de WBBG, ja, was hij de ziel van de borrelgroep geworden. Door zijn uitgebreide netwerk had hij de leden steeds opnieuw kunnen verrassen met onverwachte excursies. Maar nu vond hij het welletjes. Voor zijn opvolging had hij het oog laten vallen op de laatste lustrumcommissie. Theo Kremer was als penningmeester al lid van het bestuur, maar waren Henk Sloof en Jan Klomp daartoe ook bereid? Voorzichtig werd in augustus-september gepeild hoe zij daarover dachten.
Tegelijkertijd werd het bestuur al enige tijd geplaagd door een slepende kwestie. In mei 2008 had Ole van der Straaten iemand voorgedragen voor het lidmaatschap. Jack had het die maand druk met het afnemen van examens, vervolgens begon het Paviljoen-seizoen en de zomervakantie, terwijl het kandidaat-lid ook nog langere tijd in het buitenland verbleef. In onderling overleg was een gesprek met het kandidaat-lid uitgesteld, maar einde september deelde deze mede dat zijn belangstelling voor de WBBG intussen was weggezakt; hij trok zich terug. Vijf maanden later droeg Ole deze man weer voor het lidmaatschap voor, samen met een tweede kandidaat-lid. Tjerk Hilarius, Egbert Ottevanger, Theo de By en Floris Schutter ondersteunden deze voordracht. Het bestuur stelde zich op het standpunt dat je graag of niet lid van de WBBG werd, dat een knipperlichtrelatie ongewenst was en het weigerde daarom de kandidaatstelling van de eerste kandidaat. Daarop werden beide kandidaten teruggetrokken maar het bestuursstandpunt viel slecht bij de merendeels jonge ondertekenaars van de voordracht. Zij bleken het oneens te zijn met de wat losse structuur van de borrelgroep. Er moesten vergaderingen komen, notulen worden bijgehouden, er moest een huishoudelijk reglement worden opgesteld.
Bij monde van Ole van der Straaten kreeg voorzitter Jack te horen, dat de jongere leden voortaan wilden bepalen wie er tot de WBBG mocht toetreden. Het bestuur kon niet instemmen met deze wensen en zocht naar een manier om een dreigende splijting tussen jongeren en ouderen te voorkomen. Intussen richtte Tjerk Hilarius een nieuwe tafel op, waarvan Ole, Egbert, Theo de By en Floris lid werden. Over deze actie raakten de meningen binnen de borrelgroep verdeeld. Sommige leden zagen het als een klap in het gezicht van de borrelgroep, andere benadrukten het recht van ieder Witte-lid om een nieuwe tafel te beginnen.
Op 5 oktober hadden Jack en Ole een etentje om de gerezen problemen uit te praten,waarbij ook Peter Röttgering aanwezig was. Uit de stukken valt niet op te maken wie het initiatief tot deze maaltijd nam. Een echte oplossing werd blijkbaar niet bereikt. Naar goede Nederlandse gewoonte besloten de heren om op 2 november in een wat groter gezelschap de zaak aan de orde te stellen:
vijf leden – waarvan Ole de namen al op zak had – zouden namens de borrelgroep het woord voeren, vijf jongere leden zouden dat namens zichzelf doen. Peter trok zich terug als mediator en tijdelijk ook als lid. Intussen waren Henk Sloof en Jan Klomp overgehaald om, als voorzitter en secretaris en met Theo Kremer als penningmeester, een nieuw bestuur te vormen. Zij waren echter niet op de hoogte van de verwikkelingen tussen de groep rond Ole en het oude bestuur, zodat Jack hen onmiddellijk na zijn etentje met Ole van de situatie op de hoogte bracht. Hij vond ook dat hijzelf, als lid van het oude bestuur, niet aan het gesprek op 2 november kon deelnemen. Het nieuwe bestuur moest daarover maar beslissen. Dit was niet echt blij met de situatie maar vond een gesprek overbodig; als Ole c.s. een andere tafel wilden oprichten, dan moesten ze dat zelf weten.
Een deel van de charme van de WBBG was juist het minder gestructureerde karakter van de groep en dat moest beslist zo blijven.In de komende 12 maanden zouden de leden van de nieuwe Hilarische Tafel een voor een hun lidmaatschap van de WBBG opzeggen.Deze roerselen verhinderden niet dat het kegeltoernooi op 14 oktober 2009 een groot succes werd, ook al omdat de kegelbanen een tijdlang in hun voortbestaan bedreigd waren.
Iemand in het College van Bestuur had eerder in het jaar voorgesteld om ze door bowlingbanen te vervangen; die zouden naar zijn mening vaker worden gebruikt en meer omzet genereren.Hierna hadden de vier actieve kegelclubs binnen de Sociëteit de andere leden gemobiliseerd, waarna het College besloot om een peiling onder de leden te houden.Die toonde aan, dat de meesten aan enige traditie hechtten: de kegelbanen moesten blijven!
Zo konden op die 14e oktober Ben Fanoy, Jack Sons, Jan Steenbakker en Rendert Talsma eeuwige roem verwerven en maakte Jack van de gelegenheid gebruik om aan te kondigen dat een bestuurswisseling aanstaande was.
Hij kondigde deze ook aan in de uitnodiging aan de leden en hun partner voor het Partnerdiner, dat voor 11 november gepland stond in restaurant De Koepel in Voorburg. Daar bleek het aantal deelnemers lager dan gehoopt – dat zou niet voor het laatst zijn – zodat op die dag 38 personen aan tafel gingen. Na het voorgerecht vertelde Kees-Jan Klap het nodige over zichzelf, na de soep hield Jack zijn laatste jaarrede als voorzitter, waarna hij Jan Klomp als nieuwe secretaris installeerde.Henk Sloof was door een operatie verhinderd en had zijn echtgenote, Els, afgevaardigd die vervolgens de voorzittershamer in ontvangst mocht nemen.
Theo Kremer dankte Jack voor zijn langdurige inzet en overhan-digde hem een kunstwerk. Voor de aanwezigen voelde het alsof er een einde aan een tijdperk was gekomen.
Het nieuwe bestuur had al in oktober de koppen bij elkaar gestoken en besloten om dat elke drie maanden te doen in de vorm van een diner, te betalen uit eigen zak. Ook zouden aspirant-leden en degene die hen voordroeg voortaan een gesprek met tenminste twee bestuursleden hebben, voordat het aspirant-lid aan de leden zou worden voorgesteld. In zijn volgende vergadering, in december, stelde het bestuur het jaarprogramma voor 2010 vast, dat op 3 januari van dat jaar naar de leden werd gemaild. Toen het bestuur in zijn uitnodiging voor het Poentjakdiner meedeelde, dat het tijdens deze maaltijd het jaarprogramma zou toelichten, was daartegen door sommige leden bezwaar aangetekend. Deze leden stelden zich op het standpunt, dat WBBG-zaken niet aan de orde mochten komen wanneer de partners aanwezig waren.
Het bestuur besloot vervolgens dat die zaken dan tijdens het Heerendiner aan de orde zouden komen. Ook besloot het om kroonjarigen namens de borrelgroep voortaan een fles goede wijn te geven in plaats van de hazelnoottaart van Maison Kelder. Toen er vervolgens een discussie ontstond over de vraag wanneer iemand een kroonjaar vierde, werd besloten dat dit elke leeftijd zou zijn die door 5 deelbaar was.
Aan het Valentijndiner op 12 februari ontbrak de WBBG. Of het kwam doordat de uitnodiging ons pas op 1 februari bereikte of door het thema – de wellust! – geen enkel lid meldde zich aan. Meer belangstelling was er voor de excursie naar de Koninklijke Schouwburg en Pulchri Studio op 24 maart. In beide gebouwen kregen wij en onze partners een rondleiding, in Pulchri dankzij voorspraak van Jack Sons zelfs door de bekende beeldhouwer Loek Bos. Omdat we in het verleden al eens genoten hadden van een in de keuken van Pulchri bereid diner, was besloten om daar de excursie weer met een maaltijd af te sluiten. Toen werd weer eens duidelijk dat niet elke verandering een verbetering is. Want intussen bleek de eigen keukenstaf van Pulchri vervangen te zijn door een cateraar en moest onze secretaris bij de nabespreking opmerken dat de geserveerde ribeye wel erg taai was geweest.
Twee dagen voor Koninginnedag vond in de Commissarissenkamer het Heeren-diner plaats. Peter Verhage hield de tafelrede, de kroonjarigen ontvingen een fles wijn en de aanwezigen tekenden een kaart aan Freddy Engelbert van Bever-voorde, die net een operatie had moeten ondergaan. Freddy leed al langer aan leukemie en nu had deze ziekte de werking van verschillende organen aangetast. Ook zijn hoge leeftijd werkte niet mee aan een snel herstel en pas begin mei mocht hij het ziekenhuis verlaten. Toch nog onverwacht is hij op 12 mei overleden. Een geschokte Willem van der Vlugt liet uit Epe weten, dat hij destijds uitgebreid met Freddy had gesproken over zijn plan om een staande tafel op te richten.
Intussen was ook het vierde kabinet-Balkenende gevallen. Verkiezingen stonden gepland voor 9 juni. Het bestuur van de WBBG besloot om een derde verkiezingslotto onder de leden te organiseren.
De belangstelling onder de leden viel echter tegen, net als de verkiezingsuitslag zelf. Niemand van de deelnemers aan de lotto had voorzien dat de Partij Voor Vrijheid van Geert Wilders het CDA van de eerste plaats zou verdrijven. Dat kostte punten. Winnaar werd Rien Weijerman met Jan Steenbakker als tweede terwijl Folkert Blaisse en Rob Parry de derde plaats deelden.
Jan Steenbakker gaf ook een extra accent aan de tweede woensdag van de maand, door op die dag na de borrel een maaltijd in de Conversatiezaal te organiseren. Steeds meer leden maken sindsdien van deze gelegenheid gebruik. Zij kiezen een gerecht van de kleine kaart, drinken een glas wijn en hebben, in een wat rustigere ambiance dan de barzaal biedt, veel plezier. In de zomermaanden kan deze maaltijd echter niet doorgaan; daarvoor is de accommodatie in het Paviljoen nu eenmaal ontoereikend.
Dit gold echter niet voor het Zomerdiner op 25 augustus, toen 23 leden de Kleine Zaal bevolkten. Iedereen had zich al de hele zomer afgevraagd, wat die diepe sleuf en die bergen zand tussen terras en strand te betekenen hadden. Adri Bom-Lemstra, lid van het Hoogheemraadschap Delfland en gastspreker van de avond, zette uiteen op welke manieren de kust versterkt werd tegen het almaar stijgende zeewater. Zij toonde een model van De Zandmotor, een tussen Kijkduin en ’s-Gravenzande in zee aan te leggen kunstmatige zandplaat, die door de natuurlijke stromingen daar zou moeten aangroeien tot een extra bescherming tegen het water. In Scheveningen waren wij getuigen van de aanleg van een kilometerlange dijk onder de boulevard. Deze komt daardoor 8 ½ tot 12 meter boven NAP te liggen. Dat moet voorlopig voldoende zijn om de stad tegen het water te beschermen.
Terug aan het Plein boog het bestuur zich over het jaarprogramma voor 2011. Als excursie werd gedacht aan een bezoek bij de Hoge Raad van Adel. Jack Sons had hiertoe al enig voorbereidend werk verricht, maar de Raad besloot onverwacht om alleen nog belanghebbenden – leden van de adel – rond te leiden omdat de vele bezoekers een te zware belasting voor de kleine staf vormden. Het bestuur moest iets anders bedenken.
Intussen onderging Menno van Emde Boas een operatie nadat bij hem een tumor was ontdekt. Deze operatie mislukte zodat een tweede (spoed)operatie nodig was. Hij miste daardoor op 6 oktober het kegeltoernooi. Dat bleek een succes, maar dit gold minder voor het voor november aangekondigde Partnerdiner. Eén dag voor het sluiten van de inschrijftermijn hadden zich slechts 18 personen aan-gemeld. Met grote tegenzin zag het bestuur zich gedwongen om het diner af te gelasten. Het ging zich vervolgens beraden over de achtergronden van dit gebrek aan belangstelling. Als een belangrijke reden werd aangevoerd, dat veel partners van leden intussen een eigen werkkring hebben, met daarbij horende activiteiten en een eigen netwerk. Samen met de opeenstapeling van diners en andere activiteiten in november en feestmaand december zou dit de geringe belangstelling kunnen verklaren. Uiteindelijk heeft het bestuur besloten – toen in 2012 ook de belangstelling voor de excursie was tegengevallen – om voortaan alleen nog in de lustrumjaren een Partnerdiner te organiseren.
Ook aan de maaltijden in De Poentjak kwam een einde.De steile trap aldaar en het ontbreken van een lift en van sanitaire voorzieningen op de eerste verdieping betekenden voor veel oudere leden een hinderpaal.
Besloten werd om na de Nieuwjaarsreceptie van het College van Bestuur een stamppottenmaaltijd in de Commissarissenkamer van De Witte te organiseren.
Wie aan het einde van het jaar 2010 de balans opmaakte, constateerde dat een aantal leden was verdwenen: Egbert Ottevanger, Jan van Beusekom, Tjerk Hilarius en Theo de By hadden hun lidmaatschap opgezegd,
Arie van Pelt en Allard Gerretsen waren fysiek of mentaal niet meer in staat de borrelavonden te bezoeken.Met Dirk le Clercq had de borrelgroep echter vers bloed ontvangen.
2011
Het eerste stamppottendiner op 8 januari maakte het gemis van de Indische rijst-maaltijd meer dan goed als we mogen afgaan op de reacties van de 25 deelnemers. Willem van der Vlugt had vanuit Epe laten weten ook te zullen komen, maar kwam uiteindelijk toch niet opdagen.
Op 2 februari vierde de XO-tafel zijn tweede lustrum. De uitnodiging aan de WBBG brak met twee tradities: het diner zou voor het eerst zonder partner zijn en de band met Valentijnsdag werd losgelaten. Het thema was dit keer:”The man in the man”. Het sprak kennelijk aan, want ondanks de korte aankondigingstijd meldden zich vijf WBBG-leden voor het diner. Van hen bond Clemens van Nispen tot Sevenaer de oratorische strijd aan met de andere tafels. Inzet was opnieuw de bokaal. Het betoog van Clemens werd met zoveel hartstocht en ironie gebracht dat hij de WBBG voor de derde keer in het bezit van de bokaal bracht.
Op 23 maart werden dertien personen, partners inbegrepen, rondgeleid bij Van Kleef, Museum en Distilleerderij. Zij proefden van de verschillende distillaten en genoten van een keur aan op de Italiaanse keuken gebaseerde hapjes. Het werd een bijzonder gezellige excursie maar de geringe opkomst baarde het bestuur wel zorgen.
Die zorgen kwamen uitgebreid ter sprake tijdens het Heerendiner op 18 mei in de Commissarissenkamer. Eerst vertelde Bernt Hofstad in zijn tafelrede hoe een Noorse jongen via Latijns-Amerika in Nederland verzeild was geraakt. Voorzit-ter Henk Sloof gaf een overzicht van het wel en wee van de WBBG in 2010 en reikte een fles wijn uit aan de kroonjarigen. Theo Kremer gaf een overzicht van de financiële stand van zaken. Vervolgens werd bij monde van de voorzitter de vraag gesteld of partners nog wel bij onze activiteiten betrokken wensten te worden. Vanuit de zaal kwam de vraag wat nu eigenlijk een kroonjaar was. Beide vragen leidden tot een uitgebreide discussie, die op beschaafde maar indringende wijze werd gevoerd. Het bestuur beloofde de verschillende pro’s en contra’s te wikken en te wegen en nam hierna de volgende beslissingen. Een lid bereikt een kroonjaar wanneer zijn leeftijd deelbaar is door 5. En een Partnerdiner zal in de toekomst alleen nog gehouden worden in een lustrumjaar. De partners blijven echter welkom bij het Nieuwjaarsdiner en bij de excursie. Een en ander werd de leden op 27 juni in een digitale brief meegedeeld.
Hoogtepunt tijdens het Heerendiner was misschien wel het geschenk, waarmee Jack Sons de aanwezigen verraste. Zij ontvingen van hem een kopie van de brief van 14 september 1993, de brief waarin Willem van der Vlugt een aantal leden van De Witte uitnodigde om met hem een staande tafel te vormen en die als de geboorte-acte van de WBBG beschouwd mag worden.
Het Paviljoenseizoen is altijd een wat moeilijke periode. Natuurlijk vanwege de zomervakantie, maar meer nog vanwege de rol die het weer speelt bij het besluit om wel of niet naar de borrelavond te gaan. Regen, koude of veel wind hebben een negatief effect op het aantal leden dat de borrelavond bezoekt. Ook de exter-ne ligging is voor sommigen een hindernis die ze liever niet te vaak nemen. Het aantal leden dat de borrel bezoekt is dan ook geregeld lager dan tijdens het Pleinseizoen. Dat geldt dan weer niet voor het Zomerdiner, dat dit jaar op 10 au-gustus werd gehouden en waaraan 30 leden deelnamen. Het onderwerp van de avond was de woningmarkt, en wie kon daar beter zijn licht over laten schijnen dan onze eigen deskundige, Peter Röttgering! Hij schetste met verve de weinig sterke en vele zwakke kanten van het beleid, dat de overheid met betrekking tot de woningmarkt voerde. Daarvoor al had Henk Sloof een aantal kroonjarigen de fles gegeven en Walter Remmerswaal als jongste lid in ons midden opgenomen. Met zijn 49 jaren bracht Walter de gemiddelde leeftijd weer een stukje omlaag, tot vreugde van Jack Sons, die in een spreadsheet van dag tot dag bijhield hoe dit gemiddelde zich ontwikkelde.
In september stuurde hij het bestuur onderstaande grafiek, die aan duidelijkheid niets te raden overliet. Hij voegde er aan toe dat op 18 september de gemiddelde leeftijd 71 jaar, 1 maand en 21 dagen was. De 17 leden die ouder dan dit gemiddelde waren telden – afgerond – 81 jaren, de 21 leden jonger dan dit gemiddelde 63 jaren! Hij legde er de nadruk op dat verjonging van onderen moest komen, d.w.z. van de aanwas van leden jonger dan 60 jaren.
Zo jong was Willem van der Vlugt niet eens toen hij het initiatief tot oprichting van de WBBG nam. Hij werd op 15 oktober 85 jaar, volgens de nieuwe definitie een kroonjaar. Het bestuur besloot een delegatie naar Epe af te vaardigen om hem de fles wijn persoonlijk te overhandigen en zo togen Henk Sloof, Victor Truyen en Rien Weijerman naar Gelderland. Daar overhandigde Henk Sloof Willem de fles wijn en gebruikten ze samen de lunch in het plaatselijke etablissement ‘De Posthoorn’. Hierna tufte Willem in zijn 45-km. voertuig terug naar landgoed Tongeren terwijl de delegatie in een wat sneller tempo huiswaarts keerde.
In diezelfde week deelde Lisette Visser de secretaris mee, dat Anne was opgenomen in verzorgingstehuis NEBO. Anne leed al heel lang aan een lichte vorm van Alzheimer. De laatste maanden waren de verschijnselen van deze ziekte zo erg geworden, dat Anne thuis niet meer te handhaven was. Ook zegde zij zijn lidmaatschap van de WBBG met onmiddellijke ingang op. Hierna hebben enkele bestuursleden Anne af en toe nog eens opgezocht.
Op woensdag 9 november bracht Peter Röttgering Arie van Pelt mee naar de borrel. Met zijn 92 jaren was Arie – onze nestor – al een tijdlang slecht ter been maar nog steeds kwiek van geest geweest. Nu wekten zijn frêle figuur en zijn wat afwezige manier van reageren de indruk, dat dit wellicht zijn laatste bezoek aan onze borrelavonden zou zijn.
Twee weken later had het jaarlijkse kegeltoernooi plaats. Zestien leden, verdeeld over vier teams, vochten om de beker. Het B-team, bestaande uit Dirk le Clercq, Hoyte de Jong, Hans Leopold en Jan Steenbakker, werd winnaar. Omdat Anne Visser de aanvoerder van het winnende team in 2010 was geweest reikte Henk Sloof in zijn plaats de beker uit aan Dirk. Die beloofde er goed voor te zullen zorgen.
Intussen had het bestuur – gelet op de vele mutaties in de afgelopen tijd – besloten om het zogenoemde ‘Smoelenboek’ te actualiseren. De secretaris nam de taak op zich om dit voor de jaarwisseling te regelen en ging achter de pasfoto’s van nieuwe leden aan. Het resultaat kon dan begin januari aan de leden worden uitgereikt tijdens de Stamppottenmaaltijd.
In 2011 verdween Jan van Galen in alle stilte als lid en werd ook Anne Visser van de ledenlijst geschrapt. Dick van der Klei en Walter Remmerswaal namen hun plaatsen in terwijl Einte Rinsma nog heel even moest wachten.
Het WBBG-jaar werd op 7 januari geopend met de Stamppottenmaaltijd. Willem van der Vlugt nam er aan deel en ook Arie van Pelt had zich aangemeld. Zijn vrouw belde hem die middag echter af omdat hij zich niet lekker voelde. 35 Leden en partners genoten van de stamppotten, de worst en de gehaktballen. Vier dagen later werd Einte Rinsma als nieuw lid geïnaugureerd.
Het toelaten van nieuwe leden begon trouwens wat moeizaam te verlopen. Hun leeftijd daalde, maar dat betekende ook dat ze nog werkzaam waren, niet zelden vooral in het buitenland. Het bestuur moest meer en meer passen en meten voor zijn kennismakingsgesprek met de kandidaten. Voor de presentatie van kandida-ten was het Paviljoenseizoen altijd al een hinderpaal geweest, maar nu kwamen er ook aan het Plein meer en meer hiaten tussen de presentatie-avonden van een kandidaat-lid. Was deze nog geen lid van de Sociëteit, dan ging het proces nog langer duren want het duurde 8 maanden of meer voordat de ballotage plaats kon vinden. Al deze factoren verminderden de animo voor het lidmaatschap allerminst: in de eerste drie maanden van 2012 werden vier nieuwe kandidaat-leden aangemeld.
Intussen was het bestuur in gedachten en daden al druk bezig met het vierde lustrum, dat in 2013 gevierd zou gaan worden. In Kees-Jan Klap, Folkert Blaisse en Peter Verhage vond het een alleszins bekwame lustrumcommissie. In maart bekeek het over welke financiële middelen deze kon gaan beschikken. Besloten werd ook om niet opnieuw alle voorafgaande lustrumboeken met het nog te schrijven boek over de vierde lustrumperiode te bundelen, maar deze samen te vatten.
Begin april werd Ruud Cools tijdelijk opgenomen in verzorgingstehuis Gaspard de Coligny. Evenwichtsklachten maakten zelfstandig wonen te riskant, maar gelukkig herstelde hij voldoende om weer huiswaarts te kunnen keren. Wel miste hij het Heerendiner op 25 april, waaraan 25 leden deelnamen. Tijdens het diner gaf de voorzitter een overzicht van het afgelopen jaar en reikte hij aan de kroonjarigen een fles champagne uit. Dirk le Clercq maakte in zijn tafelrede duidelijk hoe hij in het leven stond, en bij de koffie discussieerden de leden over zaken als hoe contact te houden met langdurig zieke medeleden en wat te doen met het Paviljoenseizoen. Die discussie werd tijdens de borrelavonden in mei min of meer voortgezet. Kon het aantal bezoekers aan de borrelavond misschien vergroot worden door, zolang het gebouw aan het Plein open bleef, daar te borrelen in plaats van in het Paviljoen? Of kon de populariteit van borrelen in het Paviljoen vergroot worden door na de borrel af en toe samen te dineren? Dit laatste zou niet spontaan kunnen gebeuren wegens de geringe ruimte in het restaurant; er zou vooraf gereserveerd moeten worden.
Een borrel in het gebouw aan het Plein op de eerste woensdag van juni bleek geen succes. De barzaal en bar waren dicht zodat we ons om een tafel in de Conversatiezaal schaarden, wat niet bij een staande tafel paste. Die zaal was ook grotendeels leeg en dat oogde niet gezellig. Ook een gezamenlijke maaltijd kwam niet van de grond. Er meldden zich drie liefhebbers, waarop de secretaris de zaak afblies.
Begin juni hoorde het bestuur ook, dat Walda van der Vlugt-Kraaijvanger was overleden, de echtgenote van Willem. Als zijn partner had zij regelmatig deelgenomen aan activiteiten van de WBBG, zodat de meeste leden haar wel kenden. Namens de hele borrelgroep besteedde het bestuur gepaste aandacht aan haar verscheiden.
Intussen was op 23 april het kabinet-Rutte ten val gekomen, maar de nieuwe verkiezingen werden over de zomervakantie heen getild. Vanwege de vakantie én omdat de respons de vorige keer nogal gering was geweest besloot het bestuur af te zien van het organiseren van een verkiezingslotto.
Daarentegen ging het Zomerdiner gewoon door. Op 25 juli luisterden na de gebakken Corvinabaars met huisgemaakte pasta, zwarte olijven, aubergine- compôte en saus van gedroogde tomaten 24 leden naar Tjibbe Joustra. De voorzitter van de Onderzoeksraad voor de Veiligheid zette uiteen wat de bevoegdheden van deze raad zijn en op welke manieren en in welke situaties deze worden toegepast. Aan deze maaltijd zat ook Willem van der Vlugt aan, voor het laatst naar later zou blijken. Bij het dessert werd trouwens de beloofde dessertwijn niet geserveerd, een geval van miscommunicatie tussen de diverse functionarissen die je voor zo’n diner moet benaderen. Reserveren van de zaal gebeurt bij de Operations Manager, het menuvoorstel wordt aangeleverd door de Sales en Operations Assistent terwijl op deze avond de Assistent-Operations Manager verantwoordelijk was voor de gang van zaken. En die wist niet dat er bij het dessert wijn en port geschonken zouden worden.
De WBBG opende op 5 september het Pleinseizoen met de inauguratie van Maarten van der Donk als nieuw lid. Drie weken later brachten 25 leden en hun partner een bezoek aan het Louwman Museum. Na afloop van dit bezoek aan een prachtige collectie oude(re) auto’s volgden een borrel en een diner in Hotel Den Haag-Wassenaar, het vroegere Bijhorst. Deze excursie was een groot succes maar dat gold niet voor het op 21 november geplande kegeltoernooi. De uitbreiding van het Mauritshuis met een ondergrondse verbinding naar het gebouw van De Witte leidde in oktober tot wateroverlast in het souterrain van de Sociëteit. De kegelbanen kwamen gedeeltelijk onder water te staan en dat betekende uitstel en voor 2012 afstel.
Intussen was tussen bestuur en Lustrumcommissie besloten dat deze laatste bij het komende Stamppottendiner niet alleen haar plannen zou ontvouwen maar ook een trendsettend geschenk zou uitreiken. Voordat de WBBG echter aan het lustrumjaar kon beginnen kwam bij het bestuur de telefonische opzegging binnen van het lidmaatschap van Arie van Pelt. Zijn leeftijd en zijn fysieke beperkingen bleken een te grote belemmering te zijn geworden. Het bestuur besloot om zijn vertrek te verzachten door hem een lunch aan te bieden, maar ook daarvan is uiteindelijk niets terecht gekomen. Arie bleek al teveel verzwakt te zijn. Zo eindigde 2012, maar niet helemaal in mineur want in de coulissen stonden Pierre Bos, Gerard Hageman en René van Peursen te trappelen om als lid te worden toegelaten.
2013
Op 5 januari was het aantal deelnemers aan de stamppottenmaaltijd zo groot (40) dat de WBBG moest uitwijken naar de Koepelzaal; de gereserveerde Commissarissenkamer bleek te klein. Iedereen luisterde zeer nieuwsgierig toen Kees-Jan Klap, voorzitter van de Lustrumcommissie, de plannen zou ontvouwen maar meer dan de data waarop de activiteiten zouden plaats vinden kreeg men niet te horen. Nog tijdens zijn korte toespraak begonnen Folkert Blaisse en Peter Verhage echter kleine zwarte dozen onder de leden te verdelen. De inhoud ervan bleek te bestaan uit een warm-gele das met lichtblauwe strepen, een dito strikje en een metalen doosje. Op de smalle zijde van de das bleken de woorden Woensdag Bar Borrel Groep geborduurd te zijn en daarmee had de borrelgroep in één klap een nieuw herkenningsteken. De snelheid waarmee de heren hierna hun oude das verruilden voor de nieuwe gaf aan dat het lustrumgeschenk in de smaak viel. Het kleine metalen doosje bleek zogeheten tiers te bevatten, kleine plastic strips die tussen twee knopen van een overhemd pasten en waarmee de das vastgezet kon worden om bijv. te voorkomen dat hij in de soep ging hangen. Jan Steenbakker demonstreerde een en ander op des voorzitters overhemd.
Vier dagen later, tijdens de reguliere borrelavond, werd Pierre Bos als nieuw lid geïnaugureerd. Het was ook de dag dat de secretaris via een zogeheten Notification in zijn mailbox kreeg meegedeeld, dat zijn e-mail aan Willem van der Vlugt niet bezorgd kon worden.
Op 23 januari zouden Henk Sloof, Ben Fanoy en Jack Sons bij wijze van afscheid met Arie van Pelt gaan lunchen. Maar Arie kreeg een herseninfarct en overleed twee dagen later op 93-jarige leeftijd. Zijn verscheiden werd in zeer kleine kring herdacht waarbij Ben Fanoy de WBBG vertegenwoordigde.
Intussen was Theo Kremer, lid van het College van Afgevaardigden, door de leden van dat College tot nieuwe voorzitter gekozen, een verkiezing die in mei tijdens de Jaarvergadering van de Sociëteit effectief zou worden.
In februari werden de leden opgeschrikt door het bericht, dat Willem van der Vlugt op de 10de was overleden. Vijf dagen later werd hij begraven op het particuliere kerkhof van zijn geliefde landgoed Tongeren. Rien Weijerman, Henk Sloof en Jack Sons waren bij zijn begrafenis aanwezig. Willems dood betekende het einde van een tijdperk; de WBBG voelde zich even wat verweesd.
Op een ijskoude 20ste maart reisden 43 personen – leden en hun partner – naar Noordwijk, waar de Lustrumcommissie een bezoek aan de Space Expo van ESTEC geregeld had. Naast warmte wachtten ons binnen koffie met koek en een zeer interessante rondleiding, waarbij we de nodige extra kennis konden opsteken over diverse aspecten van een ruimtevaart. Na afloop toog een aantal van ons naar een Noordwijkse strandtent voor een maaltijd, een initiatief dat in de voorafgaande dagen spontaan vorm had gekregen. Deze lustrumactiviteit smaakte naar méér.
In de volgende weken wisselden wel en wee elkaar af. Bij een val brak Victor Truyen enkele botjes in zijn voet, wat hem voorlopig immobiel maakte, en begin mei nam de borrelgroep Gerard Hageman als nieuw lid in zijn midden op. Een week later, op 15 mei, kon dan eindelijk het kegeltoernooi plaats vinden. Met kunst en vliegwerk had de aannemer de kegelbanen en omgeving droog weten te leggen. Vooraf zouden we een hapje eten in de Conversatiezaal, maar dat ging bijna mis; alle plaatsen bleken al gereserveerd te zijn. Dank zij het doortastende optreden van barman Ron werden inderhaast twee tafels in de Galerij gedekt zo-dat we vervolgens toch goed gevoed slag konden leveren om de wisselbeker. Er hadden zich 14 leden gemeld, die verdeeld werden over vier teams. Het team bestaande uit Folkert Blaisse, Werner Ruinen en Jan Steenbakker behaalde in een fel gevecht vervolgens de overwinning en mocht de beker in ontvangst nemen.
Twee weken later begon het Paviljoenseizoen, waarin de opkomst van de leden sterk afhankelijk is van de weersomstandigheden. Kwam die opkomst vaak niet boven de 10 borrelaars uit, voor de tweede lustrumactiviteit – een bezoek met rondleiding aan het Holland Casino in Scheveningen – meldden zich 22 leden aan. Dat hadden er nog meer kunnen zijn, maar Jack Sons en Walter Remmerswaal bleken de e-mailtjes van de secretaris niet ontvangen te hebben. Ze hadden hun software zo ingesteld, dat die de term casino als spam zag en zodoende bleven ze van informatie over deze excursie verstoken.
Vanaf het verzamelpunt op het Lange Voorhout vertrokken de deelnemers in een antieke tram naar Scheveningen waar ze in het casino eerst geregistreerd werden. Na een inleiding met een drankje kregen zij niet alleen de diverse zalen, maar ook het beveiligingscentrum te zien. Dank zij 270 camera’s, die het doen en laten van zowel gasten als personeel in het gebouw filmden, kon in dat centrum via monitors over een eerlijke gang van zaken gewaakt worden. Na deze rondleiding kreeg elk lid € 10,- speelgeld, dat de meeste in zeer korte tijd wisten te verspelen. Na deze speeltijd verzamelden zij zich weer om onder het genot van alweer een drankje te luisteren naar een uiteenzetting van medelid Jan Suyver, voorzitter van de Kansspel Autoriteit. Deze is niet alleen belast met het toezicht op alle vormen van kansspelen maar hij moet de overheid ook adviseren over de wijze, waarop het legitiem spelen van kansspelen via internet vorm zal krijgen. Na deze heldere uiteenzetting namen we afscheid van het casino en staken de straat over naar het Argentijnse Steakrestaurant Santos, waar we Jack en Walter aantroffen. Samen hebben we daar nog genoten van een ‘eenvoudig doch voedzaam maal’, waarna we met een bus werden terug gebracht naar het Lange Voorhout.
In augustus was het mooi terrasweer en werden de woensdagen in het Paviljoen wat drukker bezocht. Na onze terugkeer naar het Plein naderde de volgende lustrumactiviteit snel. De Lustrumcommissie organiseerde een lezing gevolgd door een diner, en ze verzocht de leden uitdrukkelijk om daarbij een mannelijke gast mee te nemen. Zodat op 9 oktober 31 personen in de Groene Zaal naar Dr. Hans Heestermans luisterden, die – niet altijd even verstaanbaar – zich de vraag stelde of de Grote Van Dale (het woordenboek, niet de man) nu wetboek of archief was. Schreef de Van Dale voor hoe een Nederlander zijn taal diende te gebruiken of legden de elkaar opvolgende edities vast hoe het Nederlands zich in de loop van de tijd ontwikkelde? Zijn conclusie was, dat het van allebei een beetje was: de Van Dale beschreef de Nederlandse woordenschat op een bepaald tijdstip maar schreef tegelijk ook voor hoe deze woorden gespeld dienden te worden. Waarbij hij de regels voor de spelling bepaald niet spaarde; erg logisch waren die niet altijd. En die woordenschat was – als in elke levende taal – aan voortdurende verandering onderhevig, reden waarom de redactie alleen woorden opnam, die al wat langere tijd in het spraakgebruik voorkwamen. Tenslotte voorspelde hij dat woordenboeken in de toekomst alleen nog digitaal zouden verschijnen. Het selecteren van woorden, die wel of niet de tand des tijds doorstonden, zou dan overbodig worden. Na deze lezing volgde een geanimeerd diner, dat door de witte brigade voortreffelijk was klaar gemaakt.
Nauwelijks bekomen van deze geleerdheid maakten de leden zich klaar voor het Partnerdiner. Hiervoor is al beschreven waarom dit niet langer jaarlijks kan wor-den gehouden, maar in een lustrumjaar dient het één van de hoogtepunten te zijn